يكي از نارسايي هاي شعار اصلاحات در جامعه ما، عدم ارائه مصاديق و قلمروهاي روشن آن است.

رهـبـر معظم انقلاب براي اين كه اصلاحات اسلامي مورد نياز جامعه از اين نقيصه بركنار باشد، فهرستي از مباحث و مصاديقي كه در قلمرو اصلاحات مي گنجد مطرح فرموده اند. ايـن فـهـرسـت از گـسـتـره و جـامـعـيت لازم برخوردار و دربرگيرنده اصلاحات فرهنگي، اقـتـصـادي، اجـتـمـاعـي، امنيتي و... است. رفع نواقص و ايجاد اصلاحات در همين زمينه ها، درصـد زيـادي از مشكلات كنوني جامعه ما را حل مي كند و مي تواند الگويي موفق براي اصلاحات اسلامي در ديگر نقاط نيز باشد. به اين بيان رهبري توجه فرماييد:

(بديهي است كه در ميان جامعه مواردي وجود دارد كه بايد اصلاح بشود. ما اصلاح اداري لازم داريـم، اصـلاح اقـتصادي لازم داريم، اصلاح امنيتي لازم داريم، اصلاح در قوانين و مـقـررات لازم داريـم. اصـلاح قـضـايـي لازم داريـم، مـا احـتياج داريم كه دستگاه اداريمان مـقـرراتـي داشـتـه بـاشند كه براي همه يكسان باشد و در آن تبعيض نباشد، اگر بود، نقطه فاسدي است و بايد اصلاح بشود. بايد رشوه و ارتشاء وجود نداشته باشد، اگر بـود، فـسـاد اسـت و بـايـد اصـلاح بـشـود. راه هاي كسب ثروت بايد مشروع باشد. اگر كـسـانـي از راه هـاي نـامـشروع كسب ثروت كرده اند، اين فساد است و بايد اصلاح بشود. اگـر كـساني از امتيازات بيجا استفاده كردند، ثروت هاي باد آورده پيدا كردند و ديگران را به قيمت اين كه خودشان ثروتمند بشوند فقير كردند، اين فساد است و بايد اصلاح بـشـود. اگر در جامعه امتيازات انحصاري به وجود آوردند و همه نتوانستند از فرصت هاي برابر استفاده كنند، اين فساد است و بايد اصلاح بشود.)

اگر امنيت شغلي و ثبات مقررات نبود، اگر انساني كه مي خواهد در جامعه كار كند، دست و پـايـش را بـسـتـنـد و بـراي تـلاش كـردن بـه او فرصت ندادند، اينها فساد است و بايد اصلاح بشود.

اگر در جامعه گرايش مصرفي رو به رشد است، اين فساد است.

اگـر در تـلاش هـاي اقـتـصادي، دلّالي بر توليد ترجيح دارد، اين فساد است، اينها را بايد اصلاح كرد، اصلاحات اينهاست.

اگـر مـردم دچـار حـالت بـي انـضـباطي اند، بخصوص مسئولان بخش هاي اداره كشور بي انضباطند ـ و انضباط اجتماعي نيست، اين فساد است.

اگر احساس مسئوليت نيست، اين فساد است.

اگر در جوانان، ملكات انساني ـ يعني شجاعت، صفا، صدق، نشاط، فعاليت، كار ـ رشد پيدا نمي كند، اين فساد است.

اگر روابط جنسي ناسالم در جامعه هست، اينها فساد است.

اگـر اعـتياد در جامعه هست، اين فساد است. اگر سطح معرفت و شعور عمومي در حد مطلوب نيست، اين فساد است.

اگر وظيفه شناسي در مسئولان نيست، اين فساد است.

اگر كساني هستند كه خانواده ها را ناامن مي كنند، اگر كساني هستند كه شهرها و خيابان ها جاده ها و روستاها را ناامن مي كنند، اين براي كشور فساد است.

اگـر جـرم و جـنـايـت هست، اگر دسترسي به قضاوت عادلانه نيست، اگر رسيدگي هاي قـضـايـي طـولانـي مـي شـود و پرونده ها مدت ها مي ماند، اينها فساد است، بايد اصلاح كرد. بايد از جرم و جنايت پيشگيري كرد.

انـقـلاب مـا را به ايجاد اصلاحات امر مي كند و فرمان مي دهد. همه خوشحالند و دوست مي دارند كه اين گونه اصلاحات در جامعه انجام بگيرد.

البته اين اصلاحات هم با تعارف انجام نمي گيرد. اين اصلاحات، با قاطعيت و با اقدام انـجـام مـي گـيـرد. مـا ديـديـم كـه مـسـئولان كـنـوني ـ چه مسئولان قوه مجريّه، چه مسئولان قضايي ـ در همين جهت هايي كه گفته شد، تلاش هايي كردند و برنامه هايي ريختند.

آري بـا اهـمـال و تساهل، كارهاي اصولي و اصلاحات در اين سطح وسيع، توفيقي نمي يـابد. صلابت، قاطعيت، نهراسيدن از جوسازي و غوغاسالاري، لازمه برنامه اصلاحات صحيح و همه جانبه است.