يـكي از علل قيام سيدالشهدا (ع) فساد دودمان بني اميه (شجره ملعونه) بود كه حكومت اسـلامـي را در دسـت گـرفـتـه، كـيـنـه هـاي ديـريـن خـود را بـر ضـد اسـلام و پـيـامـبـر، اعـمـال مـي كـردند. فساد گسترده امويان را كه از اسباب عمده نهضت حسيني و امتناع آن امام شهيد از بيعت با يزيد بود، مي توان چنين برشمرد:

1 ـ اسلام زدايي و تحريف معارف دين و بدعت گذاري.

2 ـ ترويج فرهنگ جبر و سكوت و تسليم.

3 ـ غـارت بـيـت المـال و صـرف آن در راه مـنـافـع و اميال شخصي.

4 ـ فساد اخلاق و ترويج شراب و شهوت و قمار.

5 ـ احياء تعصبهاي قومي و ارزشهاي دوران جاهلي.

6 ـ بـه كـار گـمـاردن عـنـاصـر نـالايـق و فـاسـد، تـنـهـا بـه دليل اموي بودن.

7 ـ حيله گري و تزوير و تبليغات دروغين.

8 ـ كينه و عداوت آنان با آل علي (ع).

9 ـ محروم كردن شيعيان ائمه از مناصب سياسي و حقوق اجتماعي و اقتصادي.

10 ـ كشتارهاي دسته جمعي مسلمانان و سركوب آنان در شهرها.

11 ـ دسـتـگـيـري، حـبـس و كـشـتـن چـهـره هـاي درخـشـان و انقلابي و آگاه مسلمان كه هوادار اهل بيت بودند.

امام حسين (ع) در سخنان متعددي فساد بني اميه را مطرح فرموده است. از جمله در نطقي كه پس از فرود آمدن در (بيضه) ايراد كرد و روي اطاعت از شيطان، ترك اطاعت خدا، فساد آشـكـار، تـعـطـيـل حـدود الهـي، حـلال كـردن حـرام هـاي خـدا و تـحـريـم حـلال الهـي و بـيت المال را ملك خود دانستن تأكيد نمود: (... الا و اِنّ هؤلاء قد لزِموا طاعة الشـيطان وَ تركوا طاعة الرّحمن وَاظهروا الفسادَ وَ عَطّلوا الحدود وَ استَأثَرُوا بِالفييءِ وَ اَحـَلّوا حرام اللّه وَ حَرَمُوا حلاله...). [1] و در سخن معروف خويش پس از فرود آمـدن در سـرزمـيـن كـربـلا، روي دگـرگـونـي اوضـاع و عمل نشدن به حق و نكوهيده ندانستن باطل تأكيد كرده فرمود:

(اَلا تَرَوْنَ اَنَّ الحقَّ لا يُعمَل به وَ اَنَّ الباطِلَ لا يُتناهي عَنه...). [2] .



اكنون كه ديده هيچ نبيند به غير ظلم

بايد زجان گذشت كزين زندگي چه سود؟