در دوره و شـرايـط سلطه امويان بر مقدرات مسلمين، آنچه در آستانه نابودي قرار داشت، ديـن خـدا بـود، خـانـدان پـيـامـبـر نـيـز مـدافـعـان و حاميان راستين دين خدا بودند. حمايت از اهل بيت (ع)، حمايت از دين بود و حمايت از دين در آن مقطع زماني، شركت در جهاد ضد ستم و افشاگري عليه كفر پنهان در نقاب اسلام بود.

حـسين بن علي (ع) در بحبوبه جنگ شديد، به نماز ايستاد، تا دين خدا را در صحنه جهاد، حيات بخشد، ابوثمامه صائدي يادآور وقت نماز شد و امام دعايش كرد و به نماز پرداخت. در آن شرايط، خطاب به اصحابش فرمود:

(ايـنـك اين درهاي گشوده بهشت و نهرهاي جاري و پيوسته آن و ميوه ها و قصرهاي بهشتي اسـت و ايـن هـم پـيـامبر خدا و شهيدان كه در ركاب او به خون غلتيدند. و اينك پدر و مادرم نـيـز چـشـم بـه راه شـمـايـنـد و مـشـتـاق ديـدارتـان، پـس از ديـن خـدا حمايت كنيد و از حرم رسـول خـدا دفـاع كـنـيـد. (... فـحـامـُوا عـَن ديـن اللّهِ وَ ذَبـوا عـَن حـرَم رَسول اللّهِ). آنگاه خاندان خود را صدا زد. همه فرياد زنان بيرون ريختند. و فرياد بر آوردنـد: اي مـؤمـنـان، از دين خدا و حرم پيامبر و از امام خودتان و از پسر دختر پيامبرتان حمايت كنيد، اين امتحان الهي براي شماست...) [1] .

(61)

حـمـايـت از ديـن و فـداكـاري در راه آن، جـلوه ديـگـري از احـيـاگـري اسـت و اگر آن جهاد و شـهـادتـهـا نبود، اساس دين باقي نمي ماند. اگر صداي اذان و آواي تكبيري پابرجاست نتيجه آن فداكاري هاست. [2] در شعري كه از زبان امام حسين مطرح مي شود نيز، بقا و قوام دين را در سايه شهادت و عاشوراي آن حضرت مي توان ديد:

لَو كانَ دينُ مُحمَّدٍ لَم يَستَقِم الاّ بِقَتلي يا سُيوُفُ خُذيني [3]

حـضـرت ابـاالفـضـل (ع) نـيز در رجزي كه در روز عاشورا پس از قطع شدن دست راست خويش مي خواند و مي جنگيد، بر مسئله (حمايت از دين) تأكيد داشت:

وَ اللّهِ اِن قَطَعتُمُوا يَميني انّي اُحامي اَبَداً عن ديني [4] .

شـنـاخـت ايـنكه در چه شرايطي دين در معرض زوال و نابودي يا آسيب ديدن است، و بايد بـه دفـاع از دين و نصرت حق پرداخت، اهميت خاصي دارد. امام حسين (ع) و شهداي عاشورا را از اين رو (انصار دين اللّه) مي دانيم و در زيارتهايشان اينگونه از آنان ياد مي كنيم:

(اَلسَّلامُ علَيكُم اَيَّها الذّابُّونَ عن تَوحيدِ اللّهِ) [5] .

سلام بر شما، اي مدافعان از توحيد خدا.

در زيارت ديگري مي خوانيم:

(اَلسَّلامُ علَيكُم يا اَنصارَ اللّهِ وَ اَنصارَ رَسُولِهِ... وَ انصارَ الاسلام) [6] .

و در جاي ديگر:

(اَلسّلامُ عَلَيكُم يا اَنصارَ دين اللّه و اَنصارَ نبيهِ...) [7] .