(و نـُظـهـِرَ الاصـلاح فـي بـلادك) (در شـهرها و بلاد تو كجروي ها را زدوده و فساد را اصلاح نمايم.) امام حسين (ع) در اين فراز از كلامشان روي هدف ديگري از قيام اشاره مي كـنـد كـه ايـجاد اصلاحات در جامعه و مقابله با كجروي ها و فساد است. اين فراز از سخن رهـبـري نـهـضت مبين اين واقعيت است كه كجروي هاي اساسي و فساد عمومي حاكم بر جامعه پـس از نـيـم قـرن از رحـلت پـيـامـبـر(ص) ريـشـه در سـلسـله بني اميه دارد. آنجا كه مي فـرمـايـد: (سـمعت رسول اللّه (ص) يقول: الخَلافَةُ مُحَرَّمَةٌ علي آلِ ابي سفيان) (خلافت بر آل ابي سفيان حرام است.)

و بـه طـور قـهري با حاكميت يزيد اين كجروي ها و فساد بيشتر مي شود و لذا در مواجهه بـا حـاكـم مـديـنـه فـرمـود: (و مـثـلي لا يـبـايـع يـزيـد) (فـردي مثل من هرگز با يزيد بيعت نخواهد كرد.)

امـام صالحان تنها راه اصلاح جامعه را بازگشت به مباني و معيارهاي اصلي يعني حاكميت مـديـريـت ولايـي مـنـطـبـق بـا مـعـيـارهـاي تـعـيين شده مي داند و امام با توجه به جايگاه و مسئوليتي كه دارند براي اصلاح جامعه و مبارزه با فساد دست به اين اقدام زدند.