فلسفه قيام حسيني و مقبوليت عزاداري دو مسئله اي كه بر خلاف ديگر آموزه هاي شيعي، از حوزه هاي علمي خارج و به بحثي همگاني بدل شده است. نويسندگان و عالمان شيعي هر كدام با هر گرايش فقهي و غير فقهي درباره اين دو مسئله قلم زده و مطالبي را اظهار كرده اند.

نويسنده در اين مقاله به چند بحث چالش برانگيز در اين باره پرداخته و ضمن اشاره به ديدگاه هاي مختلف در اين مباحث، به صورت گذرا برخي از رخدادهاي تاريخي مرتبط با آنها را از نظر گذرانده است.

ماجراي كتاب شهيد جاويد - كه درباره فلسفه قيام حسيني نوشته شده است - و اقدامات موافقان و مخالفان آن، آغازين فصل مقاله است. نويسنده پس از اشاره به نهادينه نشدن ادبيات نقد در فرهنگ ما، به مسئله عزاداري رو كرده و بعد از بيان مقدمه اي درباره عزاداري، به برخي مظاهر و مصاديق چالش برانگيز عزاداري پرداخته است؛ ماجراي كتاب التنزية در موضوع شبيه خواني و تعزيه و قمه زني چند مسئله مطرح شده در اين نوشتار است. بيان و بررسي ادله و نظريات موافقان و مخالفان اين اعمال، اين نتيجه گيري را در پي داشته است كه روي آوري به اين اعمال در دوره تحريم، نوعي واكنش اجتماعي در مقابل حاكميت است.

كليدواژه ها: فلسفه قيام امام حسين عليه السلام، شهيد جاويد، عزاداري، التنزيه لاعمال الشبيه، شبيه خواني، قمه زني.