بازگشت

خلاصه مفاسد دروغ


مؤلف گويد: به جهت سهولت حفظ كردن و پيوسته در نظر حاضر بودن، مناسب ديدم خلاصه مفاسد دروغ و خرابي دروغگو را كه از آيات و اخبار گذشته مستفاد مي شود در رشته مختصر درآورم:

1- دروغ فسق است لا رفث و لافسوق [1] و دروغگو فاسق ان جائكم فاسق بنبا [2] .

2- دروغ، قول زور، و با بت پرست در يك جا ذكر شده و اجتنبوا الرجس من الاوثان واجتنبوا قول الزور [3] .

3- دروغگو ايمان ندارد انما يفتري الكذب الذين لا يومنون [4] .

4- دروغ را اثم ناميدند؛ مانند خمر و قمار. 5- دروغگو مبغوض خداوند است. 6- روي دروغگو سياه است. 7- دروغ از شراب بدتر است. 8- دروغگو بوي دهنش متعفن و گنديده است. 9- ملك از او دوري كند به اندازه يك ميل. 10- خداي تعالي او را لعنت كند ان لعنة الله عليه ان كان من الكاذبين [5] فنجعل لعنة الله علي الكاذبين. [6] .

11- بوي گند دهان دروغگو به عرش رسد. 12- حمله عرش دروغگو را لعنت كنند.


13- دروغ، مخرب ايمان است. 14- دروغ مانع چشيدن طعم ايمان است. 15- دروغگو تخم عداوت و كينه در سينه ها بكارد. 16-دروغگو مروتش از همه خلق كمتر است. 17- به جهت يك دروغ هفتاد هزار ملك، دروغگو را لعن كنند. 18- دروغ، علامت نفاق است. 19- دروغ كليد خانه اي است كه تمام خبائث در اوست. 20- دروغ، فجور و دروغگو فاجر است. 21- دروغگو رايش در مقام مشورت پسنديده نيست. 22- دروغ زشترين مرضهاي نفسانيه است. 23- دروغ انگشت پيچ شيطان است. 24- دروغ بدترين رباهاست. 25- دروغ مورث فقر است. 26- دروغ محسوب از خبائث است. 27- دروغ فراموشي آورد. 28- دروغ دري است از درهاي نفاق 29-دروغگو به عذابي مخصوص در قبر معذب باشد. 30- دروغ محروم كنند دروغگو را از نماز شب؛ پس محروم شود از روزي. 31- دروغ سبب خذلان الهي است. 32- دروغ سبب گرفتن صورت انساني است از دروغگو. 33- دروغ بزرگترين خبائث است. 34- دروغ از كباير است. 35- دروغ از ايمان دور و مجانب اوست. 36- دروغگو از بزرگترين گناهكاران است.


37- دروغ هلاك كند صاحبش را. 38- دروغ حسن و طراوت و بهاء را از صاحبش مي برد. 39- دروغگو قابل برادري كردن با او نيست و از برادري و مصاحبت با او نهي نمودند. 40- خداي تعالي او را هدايت نكند و راه حق را به او نشان ندهد ان الله لايهدي من هو كاذب كفار [7] .



پاورقي

[1] بقره، س 2، آيه 197.

[2] حجرات، س 49، آيه 6.

[3] حج، س 22، آيه 30.

[4] نحل،س 16، آيه 105.

[5] نور، س 24، آيه 7.

[6] آل عمران، س 3، آيه 61.

[7] زمر، س 39، آيه 3.