اول: كه خود را جهت آن غرض فاسد، از فيوضات و ثوابهاي موعوده كه براي اين طايفه مهيا نمودند، محروم كرده و جهت اندكي از جيفه گنديده دنيا و غرض فاسد سمعه و ريا، دست از نعمتهاي بي نقص و زوال آخرت كشيده. چه از واضحات دين مبين است - و اجمالا گذشت - كه ثواب، در مقابل عبادت است و آن نعمتها، به ازاء بندگي است و عبادت بي اخلاص، عبادت نيست، بلكه محسوب از شرك خفي است.