برخورد حاكمان جور از دوران هاي بسيار دور تا امروز نسبت به اين حادثه قابل توجه است. برخورد ستمگران با نام، و يادمان حسين بن علي عليه السلام يكسان نبوده است. از طرفي شاهد عملكرد خلفاء بني العباس هستيم كه به شدت از زنده ماندن نام حسين بن علي و عاشورا نگران بوده اند و همواره اين نام را براي خود خطرآفرين دانسته اند، با اين كه در ابتدا باشعار حمايت از آل پيغمبر و مشخصا برخورد با مسببان حادثه عاشورا به كرسي خلافت دست يافتند؛ ولي به زودي دريافتند كه نام حسين بن علي و ذكر مصائب آن حضرت و همچنين حضور فرزندان او در صحنه جامعه، چگونه با منافع آنها سازگار بوده و دوام آنها را به خطر مي اندازد. لذا در اين مقام نام علي و اولاد علي عليه السلام برآمدند و هر حادثه اي را كه به گونه اي از عاشورا الهام مي گرفت، به شدت تمام سركوب كردند. جو ترس و ارعاب به گونه اي شدت يافت، كه ذكر مصائب آن حضرت در خفاي كامل و بدور از چشم جاسوسان بني العباس آن هم بسيار كوتاه و اندك در زمان ائمه عليهم السلام انجام مي شد و تقريبا تا آخر خلافت دودمان بني العباس ادامه يافت.

از طرفي با سلاطين صفويه و قاجار روبرو هستيم كه برخي از آنها در شقاوت و ستمگري كمتر از بني العباس نبوده اند، ولي نام حسين بن علي عليه السلام را همواره زنده نگه داشته و براي عاشورا و مجالس ذكر مصائب آن حضرت، مجالس با شكوه و پرزرق و برق برپا داشته اند و بسياري از آنها شخصا و با هيئت هاي تاثرآور در اين مجالس شركت مي كردند.