در اينكه به دستور يزيد بن معاويه، امام سجاد عليه السلام و خانواده هاي شهداي كربلا را در مكان خرابه اي كه نه از سرما و نه از گرما آنان را حفظ مي كرد، زنداني كردند، ترديدي نيست. [1] اما حكايت وفات دختر چهار ساله ي امام حسين عليه السلام آن چنان كه معروف و مشهور است و مي گويند شبي از خواب بيدار شد و پدرش سيدالشهدا عليه السلام را مي خواست تا بالاخره پس از ديدن سر بريده ي پدرش بيمار شد و جان سپرد... در منابع قديمي و معتبر ديده نمي شود. تنها عماد الدين حسن بن علي طبري آن را در كتابش كامل بهايي، كه در تاريخ 675 ق، تأليف آن را به اتمام رسانده است، اين گزارش را از خرابه ي شام و وفات دختر چهار ساله ي امام حسين عليه السلام - آن هم بدون اينكه نام دختر را برده باشد - به دست مي دهد و آن را از كتاب حاويه در مثالب معاويه اثر قاسم بن


محمد بن احمد مأموفي، از علماي سني نقل مي كند. [2] .

ديگران هم مانند شيخ عباس قمي در منتهي الآمال، ج 1، ص 437 و شيخ ذبيح الله محلاتي در رياحين الشريعه، ج 3، ص 309، همگي از همان كامل بهايي نقل كرده اند. گفتني است كه سيد بن طاووس نيز مشابه اين حكايت را از خرابه ي شام و به نام سكينه بنت الحسين عليه السلام گزارش كرده كه در اين گزارش به جاي سر مقدس امام حسين عليه السلام صحبت از پيراهن آن حضرت است. [3] .