در كتابها، آنگاه كه از شدت ستمگريهاي معاويه، پس از شهادت امام حسن مجتبي عليه السلام سخن گفته اند، از شهادت مظلومانه ي حجر بن عدي و يارانش نيز نوشته اند كه: زياد بن ابيه، حجر بن عدي را گرفت و همراه با نامه اي، كه درباره مهدور الدم بودن حجر بن عدي با امضاي جعلي نام برخي از شخصيتهاي كوفه چون شريح قاضي و شريح بن هاني و... به عنوان شهود، به شام فرستاد، و در نتيجه معاويه حجر و همراهان او را به طرز فجيعي شهيد كرد. [1] .

احتمال دارد كه برخي از وعاظ، مثل اشرف الواعظين نويسنده ي جواهر الكلام يا پيش از آن سيد محمد باقر موسوي واعظ اصفهاني نويسنده ي مزامير الاولياء، اين خبر را جايي ديده و با شنيدن آن سخن سخيف و معروف قاضي ابن عربي، (قتل الحسين بسيف جده)، اين دو خبر را با هم ادغام كرده باشند و بر اثر گذشت زمان زياد، حجر بن عدي را بدل به حسين بن علي كرده و معجوني افسانه اي به نام فتواي شريح قاضي توليد شده است!