غربت اهل علم، هم در توليد تحريفات و هم در اشاعه ي تحريفات نقش دارد و با صراحت مي توان گفت كه يكي از عوامل تحريفات همين غربت اهل خبره و فن، و انزواي دانشمندان است. از آنجا كه بيشتر مردم از تعقل و تفكر گريزانند و هر چه را كه از قديم شنيده اند، باور كرده اند و بسختي حاضر مي شوند در باورهاي بي بار خود تجديد نظر كنند و هر گاه انديشمندي بخواهد نظر و تحقيقي تازه ابراز كند، وحشت زده مي شوند و گاهي چنان به باورهاي بي پايه ي خود تأكيد و تعصب مي ورزند كه دانشمندان را به ستوه مي آورند و آنان را مجبور به عقب نشيني و انزوا طلبي مي سازند. مولا علي عليه السلام مي فرمايد:

العلماء غرباء لكثرة الجهال [1] .

از كثرت نادانان دانشمندان، غريبند.

سوگمندانه هميشه اكثريت با جاهلان بوده و علما و دانشوران در اقليت و در غربت به سر برده اند و از آنجا كه گفته اند: «الناس الي اشباههم اميل» مردم به همانندان خود در جهالت بشتر تمايل دارند، هميشه ميدان تاخت و تاز فرهنگي براي گويندگان نادان و عوام زده فراخ و گسترده بوده است. هر چه به دانشمندان و انديشمندان سخت گرفته شده، بيشتر از آن به جهال و تحريفگران ميدان داده شده است و اين فاجعه ي فرهنگي بيش از همه جا در عزاداريهاي امام حسين عليه السلام، بويژه در دهه ي محرم، پاي گرفته و رفته رفته متداول و مرسوم شده است و كار به جايي رسيده است كه برخي عوام در اين وادي خود را همه كاره مي انگارند.