تشابه كلمات هم گاهي موجب تحريفات شده است كه اشتباه چشم و گوش، خطي بودن متون، بد خط بودن نسخه پرداز و نويسنده و... را مي توان از عوامل آن برشمرد. براي اين نوع تحريف، روشن ترين مثال كلمه ي «حسين» و كلمه ي «حين» (گاه، زمان) است كه امكان دارد به جاي يكديگر خوانده شده باشد، بويژه در حالت منصوب كه تشابه دو چنداني پيدا مي كنند جاي اشتباه زياد است («حسينا «حينا»).