از نـمونه هايي كه نقل شد، همچون مادر وهب، مادر عمرو بن جناده، امّ خلف و... برمي آيد كه زن مـسـلمان نمونه، نه تنها از شهادت جوان خويش در راه عقيده و دين خدا روي برنمي تابد، بلكه مـشـوّقـي براي اينگونه مجاهدات و جانفشاني هاست و پسر را به جنگيدن و شهادت در راه امام حق، ترغيب مي كند.

تـربـيـت نـسلي شهادت طلب و جان نثار، پيام عاشورا به همه مادران است. در مورد حضرت زينب نيز كه دو پسرش عون و محمّد در كربلا به شهادت رسيدند، جلوه ديگري از شهيدپروري مادران متعهّد را مي بينيم. حضرت زينب، هم دختر شهيد بود، هم خواهر شهيد، هم مادر شهيد، هم عمّه شهيد. صبر و مقاومت او در برابر اين شهادتها بود كه او را (قهرمان صبر) ساخت.

در انـقـلاب اسـلامـي و دفـاع مـقـدّس، مـادران و خـواهران شهدا، همچنين همسرانِ جوانِ شهيدان جبهه، بـرتـريـن الگـوهـاي ايـمـان و صـبـوري و افـتـخـار بـه شـهـادت را از عـاشـوراي حـسـيـنـي و اهـل بـيـت (ع) آن حـضـرت گرفتند. امام امّت درباره بانوان رشيد و دلاور ايران اسلامي فرموده است:

(زنان در عصر ما ثابت كردند كه در مجاهده، همدوش مردان بلكه مقدّم بر آنانند.)

(شما خواهران عزيز و شجاع، دوشادوش مردان پيروزي را براي اسلام بيمه كرديد.)

(بانوان عزيز ما اسباب اين شدند كه مردان هم جرأت و شجاعت پيدا كنند.)

(مـن هـر وقـت بـانوان محترم را مي بينم كه با عزم و اراده قاطع، در راه هدف حاضر به همه طور زحـمـت، بـلكـه شـهـادت هـسـتـنـد، مـطـمـئن مـي شـوم كـه ايـن راه بـه پـيـروزي مـنـتـهـي مـي شود.) [1] .

مروري به اظهارات مادران شهدا كه درباره قربانيان خودشان به آستان اسلام و انقلاب داشته و دارنـد، نـشـان دهـنـده عـمـقِ تأثيرپذيري آنان از حركتهاي الگويي زنان حاضر در نهضت كربلاست.

ميراث داري، نگهباني از خط و خون شهدا ـ حتّي با حجاب خويش ـ تبيين اهداف و آرمانهاي شهيدان، صبر بر شهادت و بلا در راه خدا، همه و همه درسهايي است كه بانوان ما از كربلا آموخته اند.

پـيـام عـاشـورا بـه بـانـوان، دعـوت آنـان بـه شـنـاخـت و انجام رسالتِ سياسي خويش است، و پشتيباني از مبارزه شهيدان، تلاش اجتماعي همراه با عفاف و پاكدامني، شهيدپروري و تربيت نسلي شهادت طلب، تبليغ و تبيين مرام و اهداف شهيدان، صبر بر شهادت عزيزان.

همچنان كه تاكنون چنين بوده است، تا آخر نيز همين درسها و پيامها جاودانه خواهد ماند.