در دوره و شرايط سلطه امويان بر مقدّرات مسلمين، آنچه در آستانه نابودي قرار داشت، دين خدا بـود. خـانـدان پـيـامـبـر نـيـز مـدافـعـان و حـامـيـان راسـتـيـن ديـن خـدا بـودنـد. حـمـايـت از اهـل بـيـت (ع)، حـمـايـت از ديـن بـود و حـمـايت از دين در آن مقطع زماني، شركت در جهاد ضد ستم و افشاگري عليه كفر پنهان در نقاب اسلام بود.

حـسـين بن علي (ع) در بحبوبه جنگ شديد، به نماز ايستاد، تا دين خدا را در صحنه جهاد، حيات بـخـشـد. ابـوثـمـامـه صـائدي يـادآور وقـت نـماز شد وامام دعايش كرد وبه نماز پرداخت. در آن شرايط، خطاب به اصحابش فرمود:

(اينك اين درهاي گشوده بهشت و نهرهاي جاري و پيوسته آن و ميوه ها و قصرهاي بهشتي است واين هم پيامبر خدا و شهيدان كه در ركاب او به خون غلتيدند. و اينك پدر و مادرم نيز چشم به راه شمايند و مـشـتـاق ديـدارتـان، پـس از ديـن خـدا حـمـايـت كـنـيـد و از حـرم رسول خدا دفاع كنيد. (... فَحامُوا عَنْ دينِ اللّهِ وَ ذَبُّوا عَنْ حَرَمِ رَسُولِ اللّهِ). آنگاه خاندان خود را صدا زد. همه فرياد زنان بيرون ريختند وفرياد برآوردند: اي مؤمنان، از دين خدا وحرم پيامبر و از امـام خـودتـان واز پـسـر دخـتـر پـيـامـبـرتـان حـمـايـت كـنـيـد، ايـن امتحان الهي براي شماست... [1] .



حمايت از دين و فداكاري در راه آن، جلوه ديگري از احياگري است و اگر آن جهاد و شهادتها نبود، اسـاس ديـن بـاقـي نـمـي مـانـد. اگـر صـداي اذان و آواي تـكـبـيـري پـابـرجـاسـت، نـتـيـجـه آن فـداكـاريـهـاست. [2] در شعري كه از زبان امام حسين (ع) مطرح مي شود نيز، بقا و قوام دين را در سايه شهادت و عاشوراي آن حضرت مي توان ديد:



(لَوْ كانَ دينُ مُحَمَّدٍ لَمْ يَسْتَقِمْ

اِلاّ بِقَتْلي يا سُيوُفُ خُذيني) [3] .



حضرت اباالفضل (ع) نيز در رجزي كه در روز عاشورا پس از قطع شدن دست راست خويش مي خواند و مي جنگيد، بر مسأله (حمايت از دين) تأكيد داشت:



(وَاللّهِ اِنْ قَطَعْتُمُوا يَميني

اِنّي اُحامي اَبَداً عَنْ ديني) [4] .



شناخت اينكه در چه شرايطي دين در معرض زوال و نابودي يا آسيب ديدن است، و بايد به دفاع از دين و نصرت حق پرداخت، اهميت خاصّي دارد. امام حسين (ع) و شهداي عاشورا را از اين رو (انصار دين الله) مي دانيم و در زيارتهايشان اينگونه از آنان ياد مي كنيم:

(اَلسَّلامُ عَلَيْكُمْ اَيَّهَا الذّابُّونَ عَنْ تَوْحيدِ اللّهِ) [5] .

سلام بر شما، اي مدافعان از توحيد خدا.

در زيارت ديگري مي خوانيم:

(اَلسَّلامُ عَلَيْكُمْ يا اَنْصارَ اللّهِ وَ اَنْصارَ رَسُولِهِ... وَ اَنْصارَ الاسلام) [6] .

و در جاي ديگر: (اَلسَّلامُ عَلَيْكُمْ يا اَنْصارَ دينِ اللّهِ وَ اَنْصارَ نَبِيِّهِ...) [7] .