در تـقـابـل حـق و بـاطـل، طـبـق آنـچـه قـرآن كـريـم تـبـيين مي كند، (حق) ماندگار و استوار است و (بـاطـل)رفتني است و ناپايدار. [1] مؤمن نيز از آنجا كه بر محور حق زندگي مي كـنـد، هـرچـند به ظاهر ضعيف ومحروم و منزوي شود، ولي (دولت جاويد) از آن اوست، چرا كه به چـيـزي دل بـسـتـه كـه مـانـدگـار اسـت. بـه تـعـبير اميرالمؤمنين (ع): (لِلْحَقِّ دَوْلةٌ، لِلْباطِلِ جـَوْلَةٌ) [2] بـراي حـق، دولت وعـظـمـت بـزرگـي اسـت ولي بـاطـل را جـولان و چـرخـشـي اسـت. خـداونـد عـزّت را از آنِ خـدا و رسول و مؤمنان مي داند: (لِلّهِ الْعِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤْمِنينَ). [3] .

از نـظـر مـبـنايي، كساني كه با ستم و باطل پيكار كنند، گرچه در ظاهر شكست هم بخورند، امّا غـلبـه واقـعـي بـا آنـان اسـت. مـرور زمـان، پـيـروان بـاطـل را از يـادهـا مـي بـرد و آثـار سـلطـه آنـان نـابـود مـي شـود، امـّا حـمـاسـه بـاطـل ستيزان پيوسته زنده وتاءثيرگذار باقي مي ماند و قضاوت كنندگان در تاريخ، به آنان با ديده احترام نگاه مي كنند.

روشـن تـريـن دليـل ايـن عـزّت و شكوه، درباره شهداي كربلا مشهود است. هنوز هم امام حسين (ع) عـزيـز اسـت، مـحـبوب دلهاست، مزارش ميعادگاه عاشقان حقّ است، كلماتش در گوش تاريخ طنين افكن است، چهره پيروز نبرد عاشورا به شمار مي آيد. امام خميني (قدسّ سرّه) درباره پيروزي حق بر باطل در نهضت عاشورا مي فرمايد:

(مـحـرم مـاهـي اسـت كـه عـدالت در مـقـابـل ظـلم و حـق در مـقـابـل بـاطـل قـيـام كـرده و بـه اثـبـات رسـانـده اسـت كـه در طـول تـاريـخ، هـمـيـشـه حـق بـر باطل پيروز شده است.) [4] .

سـخـنـان فـوق را امام امّت در تاريخ آذر 57 در مصاحبه با راديو لوكزامبورگ فرموده است. آيا خـود ايـن نـشـانـه اي بـر عـزّت بـاطل ستيزانِ عاشورا نيست كه پس از چهارده قرن از گذشت آن حـادثـه، هـنـوز هـم بـه عـنـوان سـنـد پـيـروزي هـمـيـشـگـي حـق بـر باطل از آنان ياد مي شود؟

سـيـدالشـهـداء(ع) پس از مرگ معاويه و تصميم به ديدار با والي مدينه، از جمله سخناني كه بـه خـانـدان خـويـش فـرمود، اين بود: (وَ لااُعطِي الْمَقادَةَ وَ الْمذَلَّةَ مِنْ نَفْسي) [5] هـرگـز نـخواهم گذاشت بر من تسلّط يابند و ذليل دست آنان شوم. اين را در پاسخ به كساني گـفـت كـه مـي ترسيدند در اين ديدار، به امام آسيبي برسد يا مجبور به بيعت با يزيد شود. ناسازگاري وي با باطل، او را عزّت بخشيد.

درس امـام بـه پـيـروان راهـش ايـن اسـت كـه عـزّت، در جـانـبـداري از حـق وسـتـيـز بـا باطل است، نه مرعوب باطل شدن و ساختن با آن.