اين بود پيامهاي اتمام بخش حسين بن علي عليه السلام. به طوري كه قبلا اشاره نموديم، در اين بخش علاوه بر پيام اتمام حجت، با پيامهاي استمداد و استغاثه آن حضرت هم آشنا خواهيم گرديد و اينك:

1 / 16 - اما من مغيب يغيثنا لوجه الله؟! اما من داب يذب عن حرم رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم. [1] .

«آيا فرياد رسي نيست كه براي رضاي خدا به فرياد ما برسد؟! آيا دفاع كننده اي نيست كه از حرم رسول خدا (ص) دفاع كند؟!».

امام عليه السلام اين جمله را در روز عاشورا، در ضمن جملاتي پس از آنكه سخنراني عموميش تمام شد، ايراد فرمود، آنگاه كه از طرف دشمن، گروه تيراندازان، ياران حسين بن علي عليه السلام را تيرباران نمودند و تعدادي از آنان را به خاك و خون كشيدند و طبق نقل مرحوم مقرم، چون صداي استغاثه امام عليه السلام به گوش اهل بيت آن حضرت رسيد، صداي گريه و ناله از ميان خيمه ها برخاست.

2 / 16 - هل من ذاب يذب عن حرم رسول الله؟! هل من موحد يخاف الله فينا؟! هل من مغيث يرجو الله في اغاثتنا؟! هل من معين يرجو ما عند الله في اعانتنا؟!. [2] .

«آيا مدافعي هست از حرم رسول خدا دفاع كند؟! آيا بنده يكتا پرستي هست درباره ستمي كه بر ما وارد مي شود از خدا بترسد؟! آيا فرياد رسي هست كه به اميد خداوندي به فرياد ما برسد؟! آيا ياري دهنده اي هست كه به اميد ثواب الهي به ياري ما برخيزد؟!».

طبق نقل خوارزمي، امام عليه السلام اين جملات را با صداي بلند و به عنوان اتمام حجت، خطاب به لشكريان عمر سعد ايراد فرمود در حالي كه همه ياران آن حضرت به شهادت رسيده بودند.

3 / 16 - يا كرام! هذه الجنة!... فحاموا عن دين الله و دين نبيه و ذبوا عن حرم رسول صلي الله عليه و آله. [3] .

«اي عزيزان! اينك درهاي بهشت به روي شما باز شده است پس، از دين خدا و آيين پيامبرش حمايت و از حرم رسول دفاع كنيد».

اين جملات را امام عليه السلام پس از اقامه نماز ظهر روز عاشورا هنگامي كه عده اي از ياران در مقابلش به روي خاك افتاده و به درجه شهادت و سعادت ابدي نايل گرديدند، ايراد فرمود، گرچه اين خطاب، استغاثه و استمداد به ظاهر متوجه ياران و اصحاب آن حضرت بود كه در انتظار شهادت، دقيقه شماري مي نمودند، اما در حقيقت دعوتي عام استغاثه اي فراگير و بيان وظيفه اي بود كه شامل تمامي كساني مي شد كه صداي آن حضرت را مي شنيدند.