1 / 9 - ايها الناس! ان رسول الله صلي الله عليه و آله وسلم قال: من رأي سلطانا جائرا مستحلا لحرام الله ناكثا عهده مخالفا لسنة رسول الله يعمل في عباد الله بالاثم و العدوان فلم يغير عليه بفعل و لا قول كان حقا علي الله ان يدخله مدخله. [1] .

«مردم! پيامبر خدا فرمود هر كس سلطان جائر و زور گويي را ببيند كه حرام خدا را حلال نموده و پيمان او را در هم شكسته، با سنت پيامبر، مخالفت مي ورزد، در ميان بندگان خدا راه گناه و مخالفت با قانون الهي را در پيش مي گيرد و با چنين فردي با عمل و گفتارش مخالفت نكند، بر خداوند است كه چنين فرد (ساكت) را به محل همان طغيانگر (آتش جهنم) داخل كند».

اين فراز، بخش اول از سخنراني حسين بن علي عليه السلام است كه در منزل «بيضه» خطاب به سپاهيان حر ايراد فرمود.

2 / 9 - اعتبروا ايها الناس بما وعظ الله به اولياء من سوء ثنانه علي الاخبار اذ يقول: لو لا ينهاهم الربانيون و الاخبار عن قولهم الاثم...و قال: لعن الذين كفروا من بني اسرائيل - الي قوله - لبئس ما كانوا يفعلون. [2] .

«اي مردم! از پندي كه خدا به اوليا و دوستانش به صورت نكوهش از علماي يهود داده، عبرت بگيريد، آنجا كه مي فرمايد: چرا دانشمندان نصاري علماي يهود، آنان را از سخنان گناه آميز و خوردن مال حرام، نهي نمي كنند. و باز مي فرمايد:از بني اسرائيل آن عده كه كافر شدند، مورد لعن و نفرين قرار گرفتند؛ زيرا آنان همديگر را از اعمال زشتي كه انجام مي دادند، نهي نمي كردند و چه بدكاري كه مرتكب مي شدند».

اين فراز و فرازهاي نه گانه از فرازهاي خطبه مفصل و تاريخي حسين بن علي عليه السلام است كه دو سال قبل از مرگ معاويه، در سرزمين مني آن را ايراد فرموده است.

3 / 9 - و انما عاب الله ذلك عليهم لانهم كانوا يرون من الظلمة الذين بين اظهر هم المنكر و الفساد فلا ينهونهم عن ذلك رغبة فيما كانوا ينالون منهم و رهبة مما يحذرون و الله يقول: فلا تخشوا الناس و اخشون و قال: و المومنون و المومنات بعضهم اولياء بعض يامرون بالمعروف و ينهون عن المنكر.... [3] .

«در حقيقت خدا سكوت آنان را از اين جهت عيب مي شمارد كه آنان با چشم خود مي ديدند كه ستمكاران به زشتكاري و فساد پرداخته اند و باز منعشان نمي كردند و اين سكوت به خاطر علاقه به چيزهايي بود كه از آن دريافت مي كردند و به خاطر ترسي بود كه از آزار و تعقيب آنان به دل راه مي دادند، در حالي كه خداوند مي فرمايد:از مردم نترسيد و از من بترسيد. و مي فرمايد:مردان و زنان مومن، ولي (يار و ياور) يكديگرند، همديگر را امر به معروف و نهي از منكر مي كنند».

4 / 9 - فبدا الله بالامر بالمعروف و النهي عن المنكر فريضة منه لعمه بانها اذا اديت و اقيمت استقامت الفرائض كلها هينها وصعبها و ذلك ان الامر بالمعروف و النهي عن المنكر دعاء الي الاسلام مع رد المظالم و مخالفة الظالم و قسمة الفي ء و الغنائم و اخذ الصدقات من مواضعها و وضعها في حقها. [4] .

«خداوند در اين آيه (كه فراز قبلي آورده شد) در شمردن صفات مومنان كه مظهر دوستي و همكاري هستند، از امر به معروف و نهي از منكر شروع مي كند و نخست آن را موجب مي شمارد؛ زيرا مي داند اگر اين دو امر در جامعه برقرار شود، همه واجبات از آسان گرفته تا مشكل، برقرار خواهد شد؛ چون امر به معروف و نهي از منكر، دعوت به اسلام، باز گرداندن حقوق به ناحق گرفته شده، ستيز با ستمگر و تقسيم ثروتهاي عمومي و غنايم جنگي است بر موازين اسلام و اخذ جمع آوري صدقات (زكات و مالياتهاي الزامي) از موارد صحيح و واجب آن و به مصرف صحيح و شرعي رسانيدن آن است».