همان گونه كه پيش از اين گفته شد، عزاداري سرور و سالار شهيدان، در عصر ما شكل ها و مصاديق گوناگوني دارد. برخي از اين نمونه ها درعصر ائمه اطهار (ع) نبوده است تا روايتي در باره آن وارد شود ولي از آنجا كه اصل اقامه عزا و ذكر مصيبت، عملي ممدوح و بر اساس احاديث تسامح در ادله سنن، مستحب است، مي توان گفت كه هر چيزي كه جنبه عزاداري و مصداق ذكر مصيبت باشد، محكوم به حكم عزاداري است، مگر آن مصاديقي كه با عنوان ثانوي و يا به علل ديگر، خارج از اين حكم باشد. در اين جا شايسته است فهرست مهم ترين مصاديق عزاداري، بيان شود و گفتني است مصاديق عزاداري، به حسب زمان و مكان و اهميت، تفاوت دارند 1. نوحه خواني؛ 2. شبيه خواني (تعزيه) 3. سينه زني و زنجير زني؛ 4. بر پايي مجالس روضه؛ 5. سياه پوشي و برافراشتن پرچم هاي سياه؛ 6. ماليدن گل بر سر و صورت و پشياني 7. خواندن زيارت عاشورا؛ 8. سفره انداختن به ياد امام حسين (ع) و ياران ايشان.