از مستحبات در باره حادثه عاشورا تباكي، يعني خود را در مصيبت سيدالشهدا (ع) گريان نشان دادن و يا حالت گريه به خود گرفتن است. در اين باره احاديث فراواني نقل شده است؛ از جمله، در حديث قدسي آمده است:

«يا موسي! ما عبد من عبيدي في ذلك الزمان بكي او تباكي و تعزّي علي ولد المصطفي الا و كانت له الجنة ثابتاً فيها». [1] .

يعني اي موسي! هيچ بنده اي از بندگان، درعصر آخرالزمان نيست كه در عزاي فرزند مصطفي (حسين) گريه كند و يا خود را گريان نشان دهد، مگر اين كه بهشت براي اوست و در آن، ثابت و برقرار است.

و يا در روايت ديگر آمده است:

«من انشد في الحسين شعراً فتباكي فله الجنه». [2] .

يعني هر كس در باره حسين (ع) شعري بگويد و تباكي كند، بهشت براي او است.

بنابراين، بر اساس قاعده تسامح در ادله سنن، ممكن است گفته شود كه تباكي در عزاي سيدالشهدا (ع) مستحب است.