آرزوي شهادت و رستگار شدن در ركاب سيدالشهدا (ع) براي عاشقان آن حضرت، ازبهترين آرزوهاست به ويژه براي كساني كه شهادت را فوز عظيم و اوج قرب وكمال مي دانند.

در بسياري از زيارات آن حضرت، به اين مطلب اشاره شده است؛ از جمله، زيارت اول سيدالشهدا (ع):

«فليت اني معكم فافوز فوزاً عظيماً». [1] .

نيز در زيارت ششم آمده است:

«يا ليتني كنت معكم فافوز فوزاً عظيماً». [2] .

پر واضح است كه چنين آرزويي مي تواند در تداوم و استمرار حركت عاشورا بسي نقش آفرين باشد، به ويژه با توجه به اين كه به فرموده امام صادق (ع) هر روز عاشورا و هر زمين كربلا است. [3] اين مطلب، در ايران اسلامي، در زمان جنگ تحميلي، به گونه احسن تجلي كرد و بسياري از آرزومندان ركاب آن حضرت، سرزمين ايران را كربلا دانسته و از نظام جمهوري اسلامي كه ثمره خون شهداي كربلا بود، دفاع كردند.

در روايات نيز بر آرزوي بودن در ركاب آن حضرت تأكيد شده است؛ از جمله، در روايت ريان آمده است:

«عن الرضا (ع) في حديث...يابن شبيب ان سرّك ان يكون لك من الثواب مثل ما لمن استشهد مع الحسين (ع) فقل متي ذكرتهم: يا ليتني كنت معهم فافوز فوزاً عظيماً». [4] .

يعني ريان، پسر شبيب در حديثي طولاني از امام رضا (ع) نقل مي كند...اي پسر شبيب! اگر تو را ثواب و اجر مثل كسي كه با حسين شهيد شده، خوشحال مي كند، پس هرگاه به ياد آنان افتادي، بگو: اي كاش با آنان بودم، پس به فوز بزرگ دست مي يافتم.

با توجه به اين كه در اين روايت آمده است كه ثواب آرزوي بودن با سيدالشهدا (ع) مانند ثواب كساني است كه در ركاب آن حضرت شهيد شده اند، براساس احاديث «من بلغ» مي توان گفت كه چنين آرزويي مستحب است و فلسفه آن، آمادگي كامل براي استمرار بخشيدن به حركت عاشورا و ارزش هايي است كه شهيدان كربلا براي آن ها به شهادت رسيدند.