مباحث ديگري درباره تربت سيدالشهدا (ع) در كتاب هاي فقهي مطرح شده است كه از حوصله اين نوشته خارج است؛ از جمله:

الف. روايات درباره به وسعت مكاني كه خاك آن موضوع احكام ياد شده است، مختلف است. [1] صاحب كامل الزيارات بابي را با عنوان «من اين يؤخذ طين قبر الحسين (ع) و كيف يؤخذ» گشوده و روايات مختلفي را نقل كرده است. در بعضي قبر شريف و در بعض ديگر، شعاع يك فرسخ در يك فرسخ... آمده است. حضرت امام خميني در اين باره مي نويسد:

«قدر متيقن، خاك قبر شريف و جاهايي كه عرفاً به آن ملحق است، محكوم به احكام تربت است و احوط عبارت است از اكتفا به قبر شريف». [2] .

ب. درباره مقدار نيز اختلاف است. امام خميني در اين باره مي فرمايد:

«جايز نيست خوردن بيش تر از اندازه يك نخود متوسط». [3] .

ج. درباره خوردن نيز اختلاف شده است. امام خميني مي فرمايد:

«خوردن تربت به سه شكل جايز است: 1. خوردن خاك. 2. مخلوط كردن با آب. 3. مخلوط كردن با شربت». [4] .