از جمله آداب و احكام مراسم به خاك سپاري ميت، اين است كه مقداري از تربت سيدالشهدا (ع) با حنوط مخلوط شود و سپس در مواضعي كه قرار است ماليده شود، مانند مواضع سجده، مورد استفاده قرار گيرد.

شيخ حر عاملي بابي را تحت عنوان «استحباب وضع التربة الحسينيه مع الميت في الحنوط...» گشوده و در آن رواياتي را نقل كرده؛ است از جمله:

«محمد بن عبدالله بن جعفر الحميري قال: كتبت الي الفقيه (ع) اساله عن طين القبر يوضع مع الميت في قبره هل يجوز ذلك ام لافاجاب (و قرأت التوقيع و منه نسختُ): توضع مع الميت في قبره و يخلط بحنوط، ان شاءالله»؛ يعني جعفر حميري مي گويد: طي نامه اي از فقيه (امام زمان) (ع) پرسيدم: خاك قبر (امام حسين) را همراه مرده در قبر مي گذارند، آيا جايز است؟ آن حضرت پاسخ داد (و من خودم پاسخ را با مهر شريف خواندم و از آن نسخه برداري كردم): با ميت در قبر بگذارند و آن را با حنوط مخلوط كنند، ان شاءالله.

فقها نيز از جمله مستحبات مراسم به خاك سپاري ميت را مخلوط كردن اندكي از تربت سيدالشهدا (ع) با كافور بيان كرده اند صاحب عروه مي نويسد:

«مستحب است مخلوط كردن مقداري از تربت قبر امام حسين (ع) با كافور وليكن نبايد باآن، جاهايي از بدن ميت، كه با رعايت احترام تربت منافات دارد، مسح شود». [1] .

در اين مسأله، فقيهاني كه بر عروه حاشيه دارند، جز آيةالله مرعشي، كه حاشيه توضيحي دارد، كسي حاشيه اي به عنوان رد نزده است.