روايات بسيازي درباره شفابخش بودن تربت سيدالشهدا (ع) وارد شده است. بسياري از محدثان عالي مقام، ابواب و روايات گوناگوني را در باره استشفا به تربت و آداب آن گزارش كرده اند از باب نمونه:

در كتاب جامع احاديث الشيعه بابي با عنوان «باب الاستشفاء بتربة الحسين (ع) و التبرك بها و تقبيلها و جواز اكلها للاستشفاء» [1] گشود. و در آن، بيش از 26 روايت را در اين باره نقل كرده است؛ از جمله:

«عن محمد بن سليمان البصري، عن ابيه، عن ابي عبدالله (ع) قال: في طين قبر الحسين (ع) الشفاء من كل داءٍ و هو الدواء الاكبر»؛ [2] .

يعني محمد، پسر سليمان بصري از پدرش نقل مي كند امام صادق (ع) فرموده است: در تربت قبر حسين (ع) شفاي هر دردي نهفته و بزرگ ترين دارو همان است.

روايات درباره شفابخش بودن تربت امام حسين (ع) فراوان است. افزون بر روايات، فقها نيز تصريح كرده اند كه خوردن خاك، هر چند اندك حرام است، مگر تربت سيدالشهدا (ع). محقق حلي در كتاب شرايع مي نويسد:

«خوردن حتي اندكي از خاك حلال نيست، مگر تربت سيدالشهدا. پس همانا خوردن آن به قصد استشفا جايز است». [3] .

صاحب جواهر پس از نقل كلام محقق حلي مي فرمايد:

«بي اختلاف، بلكه اجماع به هر دو قسم (منقول و محصل) بر آن قائم است، بلكه روايات در اين باره، مستفيض و يا متواتر است». [4] .

حضرت امام خميني (ره) نيز در تحريرالوسيله مي نويسد:

«خاك قبر سيدالشهدا از ديگر خاك ها (از حرمت خوردن) استثنا شده است». [5] .