مستحب است سجده نماز، بر تربت سيدالشهدا (ع) باشد. روايات بسياري بر اين مطلب دلالت دارد و بسياري از محدثان، باب هايي را به اين عنوان اختصاص داده اند؛ از جمله، شيخ حر عاملي بابي را با نام «استحباب السجود علي تربة الحسين...» گشوده و چهار حديث در آن آورده است؛ از جمله، مرسله صدوق:

«محمد بن علي بن الحسين قال: قال الصادق (ع) السجود علي طين قبر الحسين ينور الي الارضين السبعه»؛ [1] .

يعني شيخ صدوق مي گويد: امام صادق (ع) فرموده است: سجده بر تربت حسين، تا زمين هفتم را نوراني مي كند.

فقها بر اساس همين روايات، بلكه طبق مضمون آن ها فتوا داده اند؛ از جمله، محقق يزدي مي نويسد: «سجده بر زمين افضل است از سجده بر نباتات و كاغذ. و دور نيست كه سجده بر زمين، افضل باشد از سجده بر سنگ. و افضل بر همه آن چه سجده صحيح است، سجده بر تربت امام حسين (ع) است. پس سجده بر آن، حجاب هاي هفت گانه را مي درد و تا زمين هفتم را نوراني مي كند». [2] .

فقهايي كه بر عروه حاشيه زده اند، بر اين مسأله، حاشيه اي ندارند و آن را تلقي به قبول كرده اند.