روايات بسياري دلالت دارد بر اين كه اگر از رسول خدا (ص) و يا ائمه عليهم السلام براي انجام دادن عملي، وعده و يا خبري از ثواب و پاداش برسد، خداوند اين ثواب و پاداش را به كسي كه آن عمل را به اميد آن ثواب و پاداش انجام داده، خواهد داد، هر چند اين وعده و خبر، از معصوم صادر نشده باشد؛ از جمله، صحيحه هشام بن سالم:

«عن ابي عبدالله (ع) قال: من بلغه عن النبي صلي الله عليه و آله شي ءٌ من الثواب، فعمله، كان اجر ذلك له و ان كان رسول الله (ص) لم يقله». [1] .

يعني امام صادق (ع) فرمود: هر كس بر اساس وعده ثوابي كه از رسول خدا رسيده است، عملي را انجام دهد، اين ثواب به او داده مي شود، هر چند رسول خدا آن وعده را نداده باشد.

در اين باره، احاديث ديگري، با عبارات و مضامين متفاوت رسيده است. صاحب وسائل الشيعه، بابي را با عنوان «استحباب الاتيان بكل عمل مشروع روي له ثواب منهم عليهم السلام» گشوده است و در آن، نُه حديث نقل كرده است. [2] .