بازگشت

مسافت طولاني و زمان اندك ناسازگاراست.


مسافت طولاني و زمان اندك ناسازگار است.

پاسخ: عمده دليلي كه براي نفي اربعين در سال 61 ذكر مي كنند، همين مسأله است. به نظر آقاي قاضي رضي الله عنه شواهدي بر طول كشيدن راه طي شده از شام به عراق نداريم و بلكه خلاف اين ادعا ثابت است. ايشان در كتاب خود ثابت مي كنند كه در ظرف يك هفته از شام به عراق و كوفه مي آمدند و قاصد در مدت يك هفته از عراق به مدينه و بالعكس طي مسير مي كرده است؛ كه نمونه ي آن شواهد را بعضا نقل مي كنيم:

أ: روايت هارون الرشيد عباسي كه هلال ماه ذي الحجة را در عراق مي ديد و خود را جهت انجام اعمال حج به مكه مي رساند. [1] .

ب: روايتي كه شيخ مفيد رضي الله عنه نقل كرده مبني بر اينكه خيران اسباطي به خدمت امام هادي عليه السلام آمد. خود به امام مي گويد كه فاصله ي آمدن من از عراق به مدينه، ده روز بوده


است. [2] .

ج: روايتي كه آمدن مالك اشتر از مدينه به كوفه را ذكر كرده است؛ كه در كمتر از مدت ده روز صورت گرفته است [3] .

د: روايتي از يحيي بن هرثمه نقل شده است كه مي گويد: ميان ما و عراق ده روز فاصله است. [4] .

و: روايتي كه جنگ دوران ابوبكر با روميان را نقل مي كند؛ كه خالد بن وليد با آنهمه لشكر، در ظرف هشت روز خود را به مسلمين در جبهه ي جنگ با روم رسانيد. [5] .

ه: در قرة العين نقل است كه مروان، عامر بن ربيعه را با 100000 نفر از شام، براي جنگ با مختار حركت داد و عامر و لشكريانش در مدت ده روز به كوفه رسيدند. [6] .

ر: جريان رسيدن خبر مرگ معاوية بن ابوسفيان به ميثم تمار در روز جمعه در شط فرات؛ كه گفته شده روز جمعه ي گذشته يعني هشت روز قبل، اين واقعه رخ داده و معلوم است كه قاصد اين خبر، از مدينه به عراق و كوفه مي آمده است. [7] .

موارد فوق اندك رواياتي بود كه در اثبات آمدن اهل بيت عليهم السلام از شام به كربلا در مدت ده روز يا كمتر صورت گرفته و اين قول كه بيستم ماه صفر در كربلا بوده اند و اين واقعه در همان سال 61 رخ داده است، ثابت مي شود.


پاورقي

[1] همان، ص 45.

[2] ارشاد شيخ مفيد، ص 345؛ به نقل از منبع پيشين، ص 48 و 49.

[3] تحقيق درباره‏ي اول اربعين سيدالشهداء عليه‏السلام، ص 50.

[4] الخرائج و الجرائح، ص 209؛ به نقل از منبع پيشين، ص 54.

[5] تاريخ يعقوبي ج 2، ص 112؛ به نقل از منبع پيشين، ص 57.

[6] قرة العين، ص 127؛ به نقل از منبع پيشين، ص 38.

[7] تنقيح المقال ج 3، ص 262؛ به نقل از منبع پيشين، ص 35.