بازگشت

كربلا


قول صحيح آنكه سر مقدس اباعبدالله عليه السلام در كربلا، كنار جسد مطهرش دفن شده است. اكثر علماء و محققين و مورخين، همين نظر را صحيح مي دانند. [1] مرحوم علامه ي


مجلسي، سيد مرتضي علم الهدي، سيد بن طاووس، شيخ طوسي و ديگر بزرگان، همگي اين قول را مورد تأييد قرار داده و اقوال ديگر را معتبر ندانسته اند. اين عده احاديثي را كه ناظر بر محل دفن سر امام در محلي غير از كربلاست، را غير موثق و يا مجهول مي دانند.

اما آنچه باعث شهرت دفن سر مبارك امام در اماكن مذكور گرديده، اين است كه يزيد تا مدتي، جهت ترساندن مردم و به نظر خود ايجاد آرامش، آن را به شهرهاي مختلف مي فرستاد و اين سر مبارك، روزها يا ساعت ها در اين اماكن قرار گرفته و به تدريج در طول تاريخ موقف سر، به عنوان مدفن سر ثبت شده است و بشير بن جذلم در مدينه ي منوره به اين موضوع اشاره نموده كه رأس حسين عليه السلام در شهرها به گردش پرداخت.

وجود اين سر مبارك و گردش آن در شهرها، بركات بسياري داشت. عصر روز عاشورا، نه تنها دوستان، بلكه دشمنان را به گريه واداشت. شام عاشورا، مطبخ خولي را نورباران كرد. كاخ ابن زياد را به عزا نشاند و زيد بن ارقم را به ستيز با ابن مرجانه دعوت كرد، تا از بوسه گيري پيامبر خدا صلي الله عليه و آله و سلم حديث بخواند و جمعيت را بگرياند. خفته ها را بيدار نموده و عالم مسيحي را با خود همكيش كرد و سرانجام در هدر دادن زحمات و تبليغات 46 ساله ي امويها مؤثر واقع شد. [2] .



پاورقي

[1] منتهي الامال ج 1، ص 440 - منتخب التواريخ، ص 238 و 239.

[2] با اندکي تغيير، سيماي امام حسين عليه‏السلام، ص 241 تا 243.