وي شاعر بود و با مادرش عازم مكه بود كه كاروان امام را در محدوده ي مكه مي بيند و به حضور امام مي رسد و علت خروج امام از مكه را مي پرسد كه امام مي فرمايد: «اگر در خروج از مكه تعجيل نمي كردم، مرا دستگير مي كردند». [1] و فرزدق بعد از آن چنين


مي گويد: دلهاي مردم كوفه با شما، ولي شمشيرهايشان بر عليه شماست و مقدرات در دست خداست كه هر طور بخواهد انجام مي دهد. امام نيز در پاسخ فرمود: «فرزدق! درست گفتي. مقدرات در دست خداست و او هر روز فرمان تازه اي دارد كه اگر پيش آمدها بر طبق مراد باشد، در مقابل نعمتهاي خداوند سپاسگزاريم و اوست مددكار در سپاس و شكرگزاري براي او؛ و اگر حوادث و پيش آمدها در ميان ما و خواسته هايمان حايل گردد و كارها طبق مرام پيش نرفت، باز هم آنكس كه نيتش حق و تقوا بر دلش حكومت مي كند از مسير صحيح خارج نگرديده است». [2] .