وي يكي از مخالفان حكومت يزيد بود، ولي در دوران حكومت علي عليه السلام با آن حضرت مخالفت كرد. بعد از شهادت امام حسين عليه السلام نيز با امام سجاد عليه السلام بيعت نكرد و خود شخصا در مكه نماز جماعت برپا مي كرد و - بعلت وجود داشتن افراد ناصالح در بين اقوام پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم و شكستن غرور آنان - از بردن نام پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله و سلم خودداري مي نمود. [1] پناهندگي وي به مكه در جنگ با يزيد و به آتش كشيدن خانه ي خدا توسط يزيد،


از جمله حوادث تاريخي مشهور است.

او به خدمت امام رسيد و گفت: اگر من هم در عراق شيعياني مانند شيعيان شما داشتم، آنجا را به هر نقطه ي ديگر ترجيح مي دادم، ولي در عين حال اگر در مكه اقامت كنيد و امامت مسلمانان را بر عهده بگيريد، ما نيز با تو بيعت مي كنيم. امام حسين عليه السلام در پاسخ فرمود: «اگر يك وجب دورتر از مكه كشته شوم، بهتر از اين است كه در داخل آن به قتل برسم... ابن زبير! اگر من در كنار فرات دفن شوم، براي من محبوبتر است از اينكه در آستانه ي كعبه دفن شوم». [2] .