حساسيت هاي قبيله اي، كوفيان را گرفتار روح تندخويي كرده بود و لذا تصميمات عجولانه مي گرفتند. اين تصميمات عمدتا در جهت منافع قبيله اي آنها بود و اين خود موجب عدم وحدت و يكپارچگي آنها مي شد.