در مقاطعي از تاريخ، موضع آنها در جهت دفاع از اهل بيت عليهم السلام بوده است. در جريان جنگ جمل، اميرالمؤمنين عليه السلام با همكاري همين مردم موفق شد ناكثين را شكست دهد. اما همين مردم در اواخر خلافت آن حضرت، در ياري ايشان سستي كرده و سبب پيروزي جبهه ي باطل شدند. بعدها با اينكه در ميان كوفيان، شيعيان بسياري وجود داشتند، اما توده ي مردم از ياري حسن بن علي عليه السلام كوتاهي كردند. همين اتفاق در محرم سال 61 هجري اتفاق افتاد؛ ولي بعد از مدتي، گروه زيادي از آنها بنام توابين از كردار زشت خود توبه كردند و بسياري از آنها در آن قيام به شهادت رسيدند. عده ي ديگري از آنان با مختار، براي انتقام از قاتلين امام حسين عليه السلام شركت داشتند. با اينحال كوتاهي آنان در همراهي زيد بن علي در سال 212 هجري، نشاني از بي وفائي آنان نسبت به علويان دانسته شده است؛ كه علل اين تفاوت رفتارها را ذكر خواهيم كرد.