و قد كان فريق منهم يسمعون كلام الله ثم يحرفونه من بعد ما عقلوه و هم يعلمون. [1] .

در سوره مائده براي چنين قومي «عذاب عظيم» در نظر گرفته شده است. [2] .

قابل توجه است كه روي سخن در آيات مربوط به تحريف حقايق با قوم يهود است بدين معنا كه مؤمنان حقيقي به لحاظ ويژگيهاي اخلاقي از اتهام «تحريف» بركنار هستند پس بايد آنان با جديت تمام، ضمن حفاظت از خود در برابر سقوط در اين گرداب، تحريف زدايي از دين حق بكوشند. به شهادت تمامي منصفان عالم و گواهي تاريخ، خود قرآن، راستگوترين سند تاريخي در بيان رويدادهاي گذشته و دقيقترين آن در بيان كيفيت رويدادها حتي در نقل قول مخالفان است و همين امر مصداقهاي آشكار «اعجاز» به شمار مي رود و موجب گرايش اقشار وسيعي از پيروان ديگر اديان و مشركان گرديد.

در يك جمع بندي كلي و براي اختصار، مي توان تمامي اصول را در «تحريف» بدين گونه خلاصه كرد كه نقش سازنده و تربيتي «تاريخ» فقط بر صفحه ي عاري از «تحريف» جلوه گر خواهد شد. در غير اين صورت نتيجه اي معكوس و غيرمطلوب به بار خواهد آمد كه با كمال تأسف، تاريخ اسلام نيز از گزند اين مفسده مصون نمانده و زبانه هاي آتش دستبرد تاريخي، دامن بعضي از وقايع سرنوشت ساز همانند حادثه ي شورآفرين سال 61 ه. ق. را گرفت و آن را دستخوش نوعي سوء برداشت و تحليل غلط كرد.