خودداري از پوشيده ماندن حق و باطل
و لا تلبسو الحق بالباطل و تكتموا الحق و انتم تعلمون. [1] .
مرحوم شيخ طوسي در تفسير تبيان ج 1 مي فرمايد:
«لبس و ستر و تغطيه و تعميه نظير يكديگرند.
فرق بين لبس و اخفاء در اين است كه اگر «اخفاء» صورت بگيرد، درك معنا ممكن خواهد بود ولي در صورت «لبس» درك معنا ممكن نيست.
لبس در مقابل ايضاح است به صورت ضد.
معناي لبس حق با باطل اين است كه حق را با باطل خلط كردند به اين صورت كه به قسمتي از كتاب ايمان آوردند و به قسمتي ديگر كافر شدند.
يكي از اسباب الباس، اختلاط است.
پس با توجه به معناي واژه، هر كاري كه باعث شبهه و اشكال و عدم وضوح و پوشانده شدن يك حقيقت شود به گونه اي كه معناي آن قابل درك نباشد، از نظر قرآن محكوم و مورد نهي واقع شده است. بيان حقيقت رويدادهاي تاريخي نيز مشمول اين قانون است.
پاورقي
[1] سوره بقره، آيه 42.