ان الله يأمركم ان تؤدوا الامانات الي اهلها [1] .

يعني خداوند به شمار فرمان مي دهد كه امانتها را به صاحبان آنها بدهيد.

مرحوم علامه طباطبايي در تفسير الميزان مي فرمايد:

«مراد از امانت، كتابي است كه به يهود داده شد و آن كتاب آيات خداوند و معارف الهي بود و از آنان عهد گرفته شده بود كه آن را براي مردم بيان كنند و مطالب آن را كتمان نكنند.»

تفسير نمونه در جلد سوم در شرح اين آيه مي نويسد:

«امانت معناي وسيعي دارد و هرگونه سرمايه مادي و معنوي را شامل مي شود و هر مسلماني وظيفه دارد كه در هيچ امانتي نسبت به هيچكس خيانت نكند، خواه صاحب امانت مسلمان باشد يا غيرمسلمان.

در حديثي از امام صادق (ع) نقل شده كه فرمود: اگر علي (ع) آن همه مقام در نزد پيامبر (ص) پيدا كرد به خاطر راستگويي در سخن و اداي امانت بود. به نقل از تفسير نور الثقلين ج اول ص 496».

به ملاحظه قسمت بعدي آيه (و اذا حكمتم بين الناس ان تحكموا بالعدل) و با توجه به گستردگي معناي امانت، عدم بيان حقايق ديني يا هر نوع دخل و تصرف در آن خلاف دستور خداوند است و خيانت محسوب مي شود.