امام در چند روز آخر به كرات مطرح فرموده اند كه من با نامه مردم كوفه به اين سرزمين آمده ام و اگر الان آنها از نامه شان صرف نظر كرده اند، من برمي گردم؛ به عنوان شاهد، وقتي نماينده «عمر بن سعد»، «قرة بن قيس حنظلي»، در صحراي كربلا وارد بر امام (ع) شد و پيام عمرسعد را رساند، امام (ع) فرمود «كتب الي مصركم هذا: ان اقدم، فاما ان كرهوني فانا انصرف عنهم.» [1] مردم سرزمين شما در نامه هاي فراوان خود، مرا به اينجا دعوت كردند. حال اگر از آمدن من ناخشنوديد، بازمي گردم.

حضرت در سخنراني روز عاشورا مجددا يادآور شدند، «ايها الناس ان كرهتموني فدعوني انصرف عنكم الي ما مني من الارض.» [2] اي مردم اگر از دعوتي كه از من نموده ايد كراهت داريد، از شما بازگشته و به سوي جاي امني در زمين بازمي گردم.

اين نكات حتي در روز عاشورا مي رساند كه امام نمي خواست نسنجيده خود را به تيغ دشمن بسپارد و در آخرين لحظه، عهدها و نامه ها را به رخ آنها مي كشد و راه هاي حل غائله را در نظر داشته و عواطف و احساسات آنها را تحريك مي كند، (از جمله با طرح انتساب خود به رسول الله (ص)) [3] تا شايد به خود بيايند.