در ميان، نوع انسان، صفاتي عاليتر و برتر، از ايمان و فداكاري و ايثار، و آگاهي وجدان و تعظيم و بزرگداشت حق و حقيقت و رعايت امور واجب و استواري و مقاومت در آزمايش و مصائب و پرهيز از ظلم و بيدادگري و شجاعت و شهامت در برابر مرگ حتمي، برايش نيست. همه اين صفات و نظاير آن در حوادث كربلا تجلي يافته و به ظهور پيوسته است. از آنگاه كه حسين پاي بر سرزمين كربلا مي گذارد، نه تنها در ديگر سرزميني از سرزمين ها ظاهر نگشته، بلكه اجتماع اين صفات در يك نقطه از تاريخ صورت نگرفته است. و فقط كليه اين اوصاف در حوادث كربلاء تجلي يافته است. بديهي است تمامي ارزش براي اولين بار خواسته است در گوشه اي از تاريخ تحقق يابد و شريفترين چيزي كه فرزندان آدم بدان شرافت يافته اند رخ نمايد؛ زيرا درست در آن طرف رذل ترين و پست ترين چيزي كه بشر بدان خوار و ذليل مي گردد شگل گرفته بود...