مدينه اين شهر نور كه از نبي منور است، ظرف مكاني عباس است. عباس در اين شهر، تاريخ را ديده و حوادث خطير و عظيم را مشاهده نموده. مكاني كه در ساخت شخصيت عباس تاثير داشته، مكاني كه علاوه بر حضور روحاني و جسماني پيامبر، علي را در خود داشته و عباس در همه زمان با پدر هم آهنگ بوده است.


آري با پدر، پدري چون علي، بايد همه وقت با او بودن و از او بهره جستن.

عباس شاهد عيني، جمل و صفين در كنار علي است.

او در حماسه صفين، 23 سال بيشتر نداشت؛ در عنفوان جواني كسي در شجاعت و شهامت به او نمي رسيد. در برابر چشمان گشاده دوستان و دشمنان، با مهارت تمام، آنچنان تير مي انداخت كه قلب دشمن بي تاب بود و آن گونه نيزه پرتاب مي نمود كه رأس دشمن لرزان بود. و به گونه اي شمشير مي نواخت كه دشمن قدرت حركت نداشت. چون غواصي ماهر در انبوه دشمن فرومي رفت كه قهرمانان عرب را مات و مبهوت بر سر نيزه در هوا به تماشا مي داشت.

بدين گونه، در محضر امام از قرب و منزلتي خاص برخوردار بود، زيرا كه به بگونه خود امام در مصاف با كفر حاضر بود.