بازگشت

تاريخ در انتظار


و آيا در تاريخ مسندي در قضاوت بر مبناي عدالت هست كه علي شهيد محراب عبادت، در آن قاضي نباشد؟! مسلم، عاليترين صحنه هاي عدالت و شهادت و رشادت و... را تاريخ از علي دارد.

امام علي به وصيت فاطمه عمل نمود و ام بنين را از پدرش، محل بن خالد خواستگاري كرد. و عباس اين قهرمان عاشورا ثمره اين پيوند ملكوتي بود. در پي عباس، جعفر و عبدالله و عثمان فرزندان ديگر علي بودند كه از ام البنين متولد شدند.

عباس پرچمدار شهادت، در خانه علي زيستن آموخت.

در خانه ايكه يك تاريخ عظمت دارد. در بيت شجاعت و شهامت و فصاحت و بلاغت، در خانه ايكه عاليترين ارزشهاي انساني آن را ساخته و پرداخته بود. خانه علي، مكتب فضيلت و انسانيت، خيزشگاه شهادت و پرورشگاه روح و انديشه توحيدي، ساكنانش؛ اين سازندگان تاريخ و قهرمانان راستين عقيده و ايمان.

عباس: گوئي يكپارچه در امواج خصلتهاي عالي علي (ع) غوطه خورده و چون موجي از امواج مواج، راه پر تلاطم سياست را برگزيده.


عباس در ركاب علي (ع) زيستن را به خوبي آموخت و آخرين مرحله عالي تكامل را از علي، در محراب فراگرفت و خود در حربگاه عاشورا آن را به ديگران آموخت.

عباس، تندري بود بر پيكر طوفان، لنگري بود بر خيمه اسلام ضربتي بود بر گردن كفار، آتشي بود بر خرمن ظلم، نوري بود بر سراپرده ظلمت، تازيانه اي بود بر قامت طغيان.

عباس، پوينده اي بود توانا كه:

در طول حيات پر افتخارش از موانع رشد به پيروزي گذشت و در شبستان تاريك تاريخ بگونه شمعي نورافروز گمگشتگان وادي ظلمت شد.

ما را توان مبالغه نيست، كه عين حقيقت است، اسناد تاريخ بزرگترين رشادت ها و شهامت ها را از عباس ثبت نموده است. هنوز از ميادين جهاد و شهادت، چكاچك شمشيرها و جرقه ضربت ها، در اعماق تاريخ به گوش مي رسد و چشم را خيره مي نمايد. هنوز طنين غرورافزاي عباس چون پدرش علي، عرش و فرش زمان و زمين را مي لرزاند.