كاروان كوچك حسين (ع) به (ذي حسم) مي رسد اولين برخورد


نابرابر حق و باطل تاريخ اسلام، بعد از رسالت محمد (ص) و خلافت علي (ع) و امامت حسن (ع).

انبوه سياهي ها از فاصله دور بيانگر جبهه شيطان در پوششي از مدرن ترين اسلحه روز با ساز و برگ مجهز، فاصله ها كم مي شود و حر بن يزيد به عنوان فرمانده سپاه پديدار مي شود؛ علي اكبر شاهد تمامي اين صحنه ها است، حتي او در گفتگوي كوتاهي كه بين امام و حر صورت مي گيرد شركت دارد؛ او از پايان اين نبرد نابرابر باخبر است و عاشورا، را شكست پيروز مي داند.

لذا با روحي سرشار از شوق، با رواني در آرزوي شهادت، بيتابي مي كند، همانا رسيدن به ميعادگاه، به معراج پركشيدن است؛ آن قدر از خود بيتابي نشان مي داد كه اگر اجازه مي داشت، لحظه اي درنگ نمي نمود و يكسره به سدره المنتهي مي پيوست.

اما، او در صبر انقلابي منتظر خواست نهائي الله است، انهم فتيه آمنوا بربهم و زدنا هم هدي.

آنان، رادمردان معتقد به الله بودند و خداي نيز هدايتشان ارزاني داشت.

صحيح است گفتار پروردگار بزرگ