امام حسين عليه السلام را در خواب ديدم، عرض كردم: يا جداه شفاي فلاني را از شما مي خواهم، حضرت فرمود: عمر او سر آمده است، عرض كردم: اي سرور من، من اين چيزها را نمي فهمم! شفاي فلاني را مي خواهم، فرمود: من دعا مي كنم و از خداوند مي خواهم، اگر مصلحت ديد اجابت مي كند، حضرت دو دست خويش به آسمان بلند نمود و دعا كرد، سپس فرمود: بشارت باد تو را، كه خداوند متعال دعاي مرا در شفاي فلاني اجابت نمود، سپس پدرم فرمود: اي پسر، بانوان علويه، مقام بلندي دارند و من از آنها عجائبي ديده ام، و پاره اي از كرامات آنها را نقل نمود، و بسيار به بانوان علويه بيش از مردان علوي اعتقاد داشت، و عمر پدرم در آن هنگام بيست و هفت يا هشت سال بود، و هنگام رحلت نزديك نود سال داشت.

و خداوند به ايشان نيز پنج فرزند پسر عنايت نمود. [1] .