راوي گويد: نزد اميرالمؤمنين رفتم، ديدم حسين عليه السلام كنار حضرت نشسته است، حضرت با دست بر كتف امام حسين زده فرمود: اين (جوان) كشته ميشود و هيچكس او را ياري نمي كند، عرض كردم: يا اميرالمؤمنين آن زمان چه زندگي بدي خواهد بود (كه كسي پسر پيامبر را ياري ندهد) حضرت فرمود: اين كار خواهد شد.

در حديث ديگري اميرالمؤمنين به امام حسين عليه السلام فرمود: يا ابا عبدالله تو از پيش الگو بوده اي! امام حسين عرض كرد: فدايت گردم، حال من چيست! حضرت فرمود: چيزي مي داني كه ديگران جاهلند، و بزودي عالم از علم خود بهره ور مي شود، پسرم قبل از اينكه حادثه بيايد بشنو و بينا باش، سوگند به آنكه جانم در دست اوست، بني اميه خون تو را مي ريزند اما نمي توانند تو را از دينت سست كنند و از ياد خدا غافل نمايند،

امام حسين عليه السلام عرض كرد: بخدائي كه جانم به دست اوست همين مرا بس است (كه دينم محكم و پابرجا مي ماند) به آنچه خدا نازل نموده اعتراف مي كنم، سخن پيامبر را تصديق دارم و گفته پدرم را تكذيب نمي كنم. [1] .