امام باقر عليه السلام فرمود: انسان و جن و پرنده و وحوش بر حسين ابن علي گريستند و اشكشان جاري شد. [1] .

اميرالمؤمنين عليه السلام فرمود: پدر و مادرم فداي حسين باد كه در پشت كوفه كشته مي شود، گويا مي بينم. حيوانات وحشي را كه كنار قبر او گردن كشيده اند و شب تا صبح بر او مي گريند و نوحه مي كنند، وقتي آن زمان شد، مبادا كه جفا كنيد (يعني شما از حيوانات وحشي كمتر نباشيد، شما هم گريان باشيد). [2] .



در غمت اعين و اشياء همه از منطق كون

هر يكي مويه كنان بر دگري نوحه سراست



رفت بر عرشه ني تا سرت اي عرش خدا

كرسي و لوح و قلم بهر عزاي توبپاست



گريه بر زخم تنت چون نكند چشم محب

اي شه كشته كه بر زخم تنت گريه دواست



اي حسيني كه توئي مظهر آيات خدا

اين صفت از پدر و جد تو در جوهرتست



زينب غم زده چون ديد سرت بر ني گفت:

آنكه بايد به اسيري برودخواهر تست



اي كه در كرب و بلا بي كس و يارو گشتي

چشم بگشا و ببين خلق جهان ياور تست



اي حسيني كه به هر كوي عزاي تو بپاست

عاشقان را نظري در دم جانپرور تست