معاويه در يك بخشنامه كه به تمام شهرها فرستاد نوشت: نگاه كنيد هر كس كه ثابت شد كه او علي و خاندان علي را دوست مي دارد نامش را از دفتر حذف و حقوق او را قطع كنيد،

و به دنبال آن بخشنامه ديگري فرستاد كه هر كسيرا كه متهم به دوستي اين خاندان است، شكنجه كنيد و خانه اش را خراب كنيد، و در اين ميان مصيبت بزرگي و سنگين براي اهل كوفه بود، چرا كه در آنجا شيعيان حضرت فراوان بردند، كار به گونه اي شد كه شيعيان در نهاني و مخفيانه با هم صحبت مي كردند و در همان حال از خدمتكار خانه واهمه داشتند و وقتي مي خواستند با هم صحبت كنند، پيمانهاي سخت مي گرفتند كه بازگو نكند. [1] .

و به همين جهت بود كه معاويه، براي نابود كردن شيعيان عراق، زياد ابن ابيه اين خونريز بي رحم تاريخ را بر كوفه امير كرد، او كه زماني از شيعيان حضرت بود و آنها را مي شناخت، تا مي توانست، در نابودي شيعيان كوشيد، چه بسيار دست و پاها كه بريد و چشمهائي كه كور كرد و بدنهائي، كه بر درخت به دار آويخت.

آنقدر بر شيعيان تاخت، كه از عراق گريختند و به اطراف پناه بردند، بطوريكه شخصيت معروفي در ميان آنها نماند. [2] .