عمال معاويه دستور داشتند كه از هيچ كاري نسبت به شيعيان فرو گذار نكنند، حتي از نواميس آنها، بسر ابن ابي ارطاة جنايت كار معروف و سرسپرده معاويه بفرمان معاويه با سپاه خود به مكه و مدينه و نجران و يمن حمله كرد، و افراد بسياري را به خاك و خون كشيد، و در يمن بود كه دو طفل فرماندار يمن را (كه از طرف حضرت امير در آنجا حاكم بود) خودش با كارد سر بريد، بانوئي به او اعتراض كرد كه تو مردها را كشتي، چرا اين دو بچه را مي كشي؟ بخدا اينها را نه در جاهليت و نه در اسلام نمي كشتند، اي پسر ارطاة آن حكومتي كه قدرتش جز با كشتن كودكان و پيرمردان و بي رحمي و قطع رحم شكل نگيرد، حكومت زشتي است. [1] .

او در صنعاء چهل نفر از ريش سفيدان را به جرم اينكه دو كودك مذكور در خانه زني از فرزندان آنان مخفي شده بودند، به قتل رسانيد، در تاريخ نوشته اند: اين شخص وقتي كه از شام حركت كرده تا وقتي كه دوباره برگشت سي هزار نفر را كشته بود و عده اي را هم به آتش سوزانيده است.

كار به جائي رسيد كه اين ملعون، زنان مسلمان قبيله همدان را اسير كرد و بعنوان كنيز در بازار در معرض فروش قرار داد، و اينان اول زنان مسلماني بودند كه اسير و در معرض فروش قرار گرفتند. [2] .

اينان به خانه هاي مسلمانان حمله مي كردند و آنها را غارت مي كردند، حتي زيورآلات بانوان را مي ربودند،

بيهوده نيست كه حضرت امير عليه السلام بر اين شخص نفرين بوده و عرضه داشت: خدايا بسر، دين به دنيا فروخته و محارم تو را هتك نمود، و اطاعت مخلوق فاجر را بر اطاعت شما ترجيح داده، خدايا او را نميران تا اينكه عقلش را بگيري و هرگز او را مستحق رحمت قرار نده، خدايا بسر و عمرو ابن عاص و معاويه را لعنت نما، اندكي بعد، بسر ديوانه شد و هذيان مي گفت، صدا مي زد شمشير بدهيد تا بكشم، يك شمشير چوبي به او مي دادند او به بالشتي حمله مي كرد، آنقدر مي زد تا غش مي كرد، مدتي چنين بود تا مرد. [3] .