امام عليه السلام در صحنه ي سياست و اجتماع و نيز در صحنه ي جنگ، دلاوري بي نظير بود. در مجلس وليد (حاكم مدينه) با قدرت و شجاعت به تهديدهاي مروان پاسخ گفت و از تهديد به مرگ نهراسيد.

و اوست كه در ميدان نبرد سلحشوري بي نظير است بطوري كه در مورد روز عاشورا نوشته اند:

«همواره مي جنگيد تا از دشمن تعداد زيادي كشته شدند و عده اي مجروح شدند. پس عمر بن سعد (فرمانده ي سپاه دشمن) به لشكريان خود گفت: واي بر شما مي دانيد با چه كسي مي جنگيد... اين فرزند جنگ آور عرب است از همه طرف به او حمله كنيد كه در اين حال چهار هزار نفر به طرف حضرت تيراندازي كردند... [1] .

اين دلاوري ها در حالي بود كه امام عليه السلام تنها شده بود و مي دانست كه شهيد خواهد شد ولي دلاورانه تا آخرين نفس جنگيد و پشت به دشمن نكرد. و درس دلاوري و شجاعت را براي همه ي سپاهيان اسلام، بويژه شيعيان به يادگار گذاشت. آري اوست كه در هنگامه ي عاشورا وقتي به او پيشنهاد بيعت مي كنند مي فرمايد: «بيعت ذليلانه نمي كنم [2] .»