1 - وقتي امام عليه السلام در آستانه ي شهادت قرار گرفت، لباس كم ارزشي خواست و آن را پوشيد تا دشمن آن را به يغما نبرد و براي ايشان تنبان (لباسي مخصوص كافران اهل ذمه) آوردند و حضرت آن را نپوشيد [1] ، چرا كه لباس مخصوص كفار بود.

2 - هنگام خروج از مدينه به محمد بن حنفيه (برادرش) وصيت كرد و آن را نوشت و به وي سپرد [2] .

و نيز در آستانه ي شهادت به فرزندش امام سجاد عليه السلام وصيت نمود [3] .

3 - وقتي خبر كشته شدن مسلم و هاني را به امام عليه السلام دادند جزع و فرياد و... نكرد بلكه فرمود: «انا لله و انا اليه راجعون رحمه الله عليهما» «ما از خداييم و به سوي او باز مي گرديم، رحمت خدا بر آن دو باد.» و اين سخن را تكرار مي فرمايد [4] .