اينك به چند نمونه و مثال در مورد عواطف انساني امام حسين عليه السلام توجه مي كنيم:

1 - گريه ي امام: هنگامي كه او مي خواست از مدينه خارج شود با محمد بن حنفيه (برادرش) خداحافظي كرد و هر دو برادر گريستند [1] .

و نيز هنگام خداحافظي با مسلم معانقه و گريه نمود [2] . و همچنين در مكه امام عليه السلام و ابن عباس هر دو گريه كردند [3] .

2 - رفتار محبت آميز امام حسين عليه السلام با خانواده ي شهدا

هنگامي كه مسلم بن عقيل شهيد شد امام عليه السلام به دختر مسلم


مي فرمايد: «يا ابنتي انا ابوك و بناتي اخواتك». اي دخترم من پدر تو و دخترانم خواهران تو هستند [4] .

و از فرزندان عقيل، يعني برادران مسلم، در مورد ادامه ي راه نظر خواهي مي كند (ما ترون فقد قتل مسلم) [5] .

3 - گريه خداحافظي: هنگامي كه امام حسين عليه السلام به علي اكبر عليه السلام و ابوالفضل عليه السلام اجازه نبرد مي داد گريه مي كرد [6] .

يعني امام عليه السلام در عين صلابت جنگي و درك ضروت جهاد و فداكاري با جان و مال، احساسات خويش را ابراز مي كند.

4 - بوسيدن رزمندگان: وقتي رزمنده اي در حالي كه مجروح شده بود از ميدان نبرد برگشت، امام حسين عليه السلام او را بوسيد (فقبله الحسين عليه السلام) [7] .

5- علاقه به كودكان:

امام حسين عليه السلام دخترش سكينه را دوست داشت و به او ابراز محبت مي كرد بطوري كه در آن غوغاي جنگ او را به سينه مي چسباند و بين دو چشمش را مي بوسيد و اشك هايش را پاك مي كرد. (و كان يحبهما حبا شديدا) [8] .

اين رفتار امام حسين عليه السلام نوعي آموزش عملي محبت به فرزندان


است. و پيام آن امام عليه السلام براي ما آن است كه در عين جنگ و انجام وظايف، نبايد از خانواده ي خويش و اظهار محبت به آنها باز ماند.

6- گريه به حال دشمن:

امام حسين عليه السلام به عنوان يك مربي و هدايتگر، تمام تلاش خود را براي هدايت مردم بكار مي برد و هنگامي كه مؤثر واقع نشد آنقدر ناراحت مي شود كه به حال افراد گمراه گريه مي كند او ناراحت است كه چرا مردم كافر مي شوند و از ثواب الهي دوري مي كنند (فلما سمع كلامهم بكي... كفر القوم و قدمآ رغبوا ثواب الله رب الثقلين) [9] .