روش آزادگان آن است كه جوانمردانه و كريمانه غذر تقصير كاران و


خطا كنندگان را مي پذيرند و بزرگوارانه آنها را در آغوش مي كشند.

حربن يزيد اولين فرمانده سپاه دشمن بود كه راه امام حسين عليه السلام را بست ولي وقتي توبه كرد حضرت با آغوش باز از او استقبال كرد [1] .

جالب اين است كه وقتي حر توبه كرد گفت: «من همان كسي هستم كه راه تو را بستم آيا راه توبه براي من باز هست؟»

حضرت بلافاصله فرمود: «بلي خداوند توبه ات مي پذيرد و تو را مي بخشد، تو آزاده اي همانطور كه مادرت نام ترا حر (آزاده) گذاشت.»

سپس امام عليه السلام به او خطاب برادر مي كند (يا اخي ان تبت...) [2] .

آري حسين عليه السلام امام بود و امام مظهر صفات جمال و جلال الهي است و يكي از صفات خدا توبه پذيري است پس حسين عليه السلام هم مي بايست توبه پذير باشد، تا مظهر حق باشد.

آري هر كس ادعا مي كند حسيني است بايد توبه پذير باشد و از خطاهاي ديگران درگذرد.