امام حسين عليه السلام در طول قيام عاشورا بر حفظ اسرار نظامي تأكيد داشت چرا كه مورد سوء استفاده دشمن قرار مي گرفت. اينك به چند نمونه توجه كنيد:

1 - امام حسين عليه السلام مقصد حركت خويش به طرف كوفه را فقط به بعضي از ياران نزديك گفت. ولي به برخي ديگر از افراد نگفت، و هنگامي كه از مقصد حركت مي پرسيدند با كلي گويي و ابهام جواب مي داد.

براي مثال، در جواب ابن عباس كه به او توصيه مي كند: به عراق نرو. مي فرمايد:

«طلب خير از خدا مي كنم و مي بينم كه چه پيش مي آيد.» [1] .

و در جواب ابن زبير مي فرمايد: «من در ذهنم در مورد رفتن به كوفه فكر كرده ام (ولي تصريح به قصد خويش نمي كند.)» [2] .

2 - وقتي زنان اهل بيت متوجه شدند كه حضرت مي خواهد از مدينه خارج شود امام عليه السلام آنها را به خدا قسم داد كه خبر را فاش نكنند و فرمود: «اگر اين خبر را فاش كنيد مخالفت و معصيت خدا و رسول او را انجام داده ايد.» [3] .


3 - امام عليه السلام جريان شهادت خويش را (كه در خواب يا مكاشفه و از طريق پيامبر رسيده بود) به بعضي افراد مثل محمد بن حنفيه (برادر امام حسين عليه السلام) گفت [4] .

ولي به فرستادگان عمربن سعد و حاكم مكه نگفت و وقتي از مضمون خواب او سؤال كردند فرمود:

«(ما حدثت بها احد) با هيچ كس از آنان سخن نگفته و نمي گويم تا خدا را ملاقات كنم.» [5] .

و نيز در نامه اي كه براي «عبدالله بن جعفر» نوشت؛ به خواب خويش و فرمان پيامبر به صورت مبهم اشاره مي كند ولي تصريح نمي كند [6] چرا كه ممكن است نامه به دست دشمن بيفتد.