در روز عاشورا دو لشكر در مقابل هم صف كشيدند يك طرف سپاهي عظيم به فرماندهي عمربن سعد بود، و طرف مقابل لشكري كوچك، اما با ايمان، منظم و استوار قرار داشت امام عليه السلام با چنان مهارتي اين لشكر كوچك را سازماندهي كرد كه تا وقتي آخرين نفر از نيروهاي رزمنده (يعني خود امام عليه السلام) زنده بود كسي نتوانست به خيمه ها حمله كند. اين آرايش نظامي سپاه امام حسين عليه السلام و فرماندهي دقيق او آميزه اي نظامي براي همه فرماندهان آرتش ها در طول تاريخ است.

اينك در اين مورد به مثال و نمونه هاي زير توجه كنيد:

1 - امام عليه السلام دستور داد دور خيمه ها خندقي حفر كنند تا دشمن نتواند به راحتي عبور كند [1] .

2 - امام حسين عليه السلام در خندق مذكور مقداري هيزم جمع كردند و آتش افروختند و در همان حال يك طرف را باز گذاردند تا فقط از


روبرو با دشمن نبرد كنند [2] .

3 - همه ي افراد سپاه امام عليه السلام جلوي خيمه ها ايستادند به طوري كه يك صف استوار را تشكيل مي دادند و فقط از جلو با دشمن درگير مي شدند [3]

يعني خميه ها در پشت سر و طرف راست و چپ آنها قرار داشت و دشمن مقابل آنها بود. [4] .

4 - امام عليه السلام دستور داد كه خيمه ها را به هم نزديك كنند تا طناب هاي آنها در هم تداخل كند [5] و دشمن نتواند از بين آنها عبور كند.

بوسيله همين تدابير بود كه امام حسين عليه السلام و يارانش با نيروهاي اندك در مقابل حملات سپاهي عظيم (كه حدود سي هزار نفر بودند) [6] ايستادگي كردند. و زنان و خيمه ها را كاملا حفظ كردند آنان با اين كه محاصره بودند اجازه ندادند كه از پشت سر مورد حمله واقع شوند يا غافلگير شوند و طوري برنامه ريزي كردند كه خط مقدم جبهه را از مقر فرماندهي و تداركات (يعني خيمه ها) جدا كردند.